Efruz Bey - Asilzadeler / Asiller Kulübü

‘- Monşer, asalet olmazsa bu memleket batar. - Evet, ben de bu fikirdeyim. - Ben de bu fikirdeyim. - Ben de.

Diye başlayıp lafını, her nedense, tamamlamayan Efruz Bey yalnız «bu fikirde» değil, hatta fazla olarak bizzat kendisi halis bir «asilzâde» idi.

Kökten, silsileden, ana­dan, babadan, ecdattan, taştan, topraktan asildi. . .

Asâlet yalnız kanında değil; etlerinde, sinirlerinde, lenfalarında, ciğerlerinde ve böbreklerinde, hatta kemiklerinde, ke­miklerinin içindeki iliklerinde kaynıyordu.

Çaya davet ettiği bu dört asil dostuna bugüne kadar kendi asâletinden hiç bahsetmemişti …’

Yazar şöyle sesleniyor Efruz’a;

Sevgili Efruz!

Hayatından şu birkaç resmi yazarken ihtimal biraz abartılı göründüm. Ne yapayım? Bu benim karakterim…

Bunun için kızma. Beni affet!

Hem emin ol ki maksadım ne seni aşağılamak ne de maskara etmek…

Gerçeği görüldüğü gibi edebiyat yapmadan yazmak istedim. Başarılı oldum mu? Bilmiyorum. Fakat okuyunca samimiyetimin derecesini herkesle beraber sen de anlayacaksın. Herkes seni -bizzat kendi kadar- tanır!

Efruzcuğum, bugün hiç kimse sana yabancı değildir; çünkü sen “hepimiz” değilsen bile “hepimizden bir parçasın.’’

Bugün her devirde olduğu gibi etrafımızda bir sürü ‘Efruz’ yok mu?

© 2025 Sesle Kitap (Sesli Kitap): 9786255578433

Yayın tarihi

Sesli Kitap: 23 Mart 2025